Artykuły i informacje na miarę 21 wieku

Zdrowie

Rehabilitacja po udarze dzięki neuroplastyczności mózgu

Każdy typ udaru mózgu ma przykre konsekwencje i przynajmniej na jakiś czas mocno zmienia życie. Dzieje się tak z powodu ograniczenia sprawności nie tylko fizycznej, ale często też intelektualnej. Chorzy mają problem z wykonywaniem podstawowych czynności. Do tego dochodzą kłopoty komunikacyjne wynikające z afazji. Jedyną nadzieją na powrót do zdrowia okazuje się odpowiednio przeprowadzona rehabilitacja poudarowa.

Następstwa udaru mózgu

Skala zaburzeń spowodowanych przez udar mózgu bywa różna. Wiele zależy od wieku osoby chorej czy jej ogólnego stanu zdrowia. Znaczenie ma również szybkość udzielenia pomocy, stopień rozległości udaru oraz fakt, jaki obszar mózgu został uszkodzony. Jednak to czas jest niezwykle istotny. Im później pacjent trafia do szpitala, tym gorsze rokowania. Dotyczy to nie tylko kwestii przeżycia, ale także szans powrotu do pełnej sprawności.

Wiele problemów udarowców dotyczy ograniczeń związanych z upośledzeniem sprawności fizycznej. Pacjenci borykają się z niedowładem wynikającym z paraliżu połowy ciała. Ruchy stają się mocno nieskoordynowane, a jednocześnie występuje charakterystyczne boczne zgięcie tułowia. Niektórzy narzekają też na zaburzenia równowagi. To sprawia, że trudno samodzielnie przygotować sobie posiłek, umyć się i ubrać. Pomoc jest zatem niezbędna przy takich podstawowych czynnościach.

Jednak na tym nie kończą się kłopoty. W wielu przypadkach pojawia afazja, która może mieć różnorodny charakter. Może dotyczyć problemów z wymówieniem słów, ale także ich rozumieniem. Dodatkowym utrudnieniem okazują się zaniki pamięci. Wszystkie te ograniczenia skutkują zazwyczaj obniżonym nastrojem, co prowadzi niekiedy do depresji. Widać zatem, jak konieczne i szerokie powinny być działania rehabilitacyjne. Oczywiście należy przy tym uwzględnić uwarunkowania indywidualne.

Dochodzenie do sprawności dzięki neuroplastyczności mózgu

Udar uszkadza określone obszary mózgu. Oznacza to, że np. problemy z poruszaniem się są następstwem uszkodzenia tej części odpowiadającej za kontrolę motoryki. Warto sobie uświadomić, że z powodu udaru umierają miliony komórek, które już się nie odrodzą. Jedyna nadzieja jest zatem w neuroplastyczności mózgu, czyli zdolności do adaptacji i samonaprawy. Chodzi w tym przypadku o wytyczenie nowych połączeń komórek nerwowych w zdrowej tkance mózgowej. Wtedy właśnie ta nieuszkodzona część powoli przejmuje kontrolę nad funkcjami tkanki uszkodzonej. Aby jednak do tego doszło, konieczna jest zindywidualizowana rehabilitacja. To kwestia powtarzalnych ćwiczeń rehabilitacyjnych, dzięki którym mózg jest w stanie się przetorować. Wymaga to oczywiście czasu, sumienności i motywacji.

Proces ten można nieco ułatwić poprzez zastosowanie alternatywnych metod. Jedną z nich jest terapia po udarze mózgu z wykorzystaniem skutecznych, a przy tym naturalnych preparatów. Badania kliniczne dowodzą wysokiej efektywności specjalnej kompozycji ekstraktów 9 ziół o nazwie NeuroAiD™. Ten nowoczesny preparat sprzyja szybszej regeneracji neuronów, a więc aktywizuje mechanizmy samonaprawcze mózgu. W ten sposób są większe szanse na powrót do zdrowia – efekty widać już po trzymiesięcznej kuracji. Co więcej, NeuroAID pozwala też ograniczyć ryzyko powtórnego udaru mózgu.  

Czas trwania rehabilitacji po udarze

Bywa on różny. Największe szanse na w miarę szybki powrót do zdrowia mają ci pacjenci, którzy trafiają na oddział udarowy maksymalnie w ciągu 4,5 godziny od wystąpienia udaru. Wtedy po ustabilizowaniu stanu można od razu podjąć działania rehabilitacyjne. Czasami tak się dzieje już w drugiej dobie.

Pierwszym elementem rehabilitacji jest profilaktyka funkcjonalna obejmująca przygotowanie układu ruchu do prawidłowego działania. Ze względu na jej bierny charakter trudno raczej o spektakularne efekty. Jednak to kluczowe zadania, dzięki którym nie dochodzi do odleżyn bądź zakażeń bakteryjnych, które mogłyby powodować problemy z płucami lub układem moczowym. Jednocześnie pojawiają się pierwsze elementy pionizacji, począwszy od uniesienia zagłówka łóżka. Następny krok to sadzanie chorego na łóżku, później też z nogami spuszczonymi.

Kolejny etap rehabilitacji trwa od kilku miesięcy do około 2-3 lat. Obejmuje szeroki zakres ćwiczeń ruchowych, które są przeprowadzane z fizjoterapeutami. Do tego dochodzi rehabilitacja neuropsychologiczna, a przy stanach depresyjnych nawet psychiatryczna. Jednocześnie rehabilitacja logopedyczna wspomaga wychodzenie z afazji. Wielu pacjentów na nowo uczy się rozumieć i wymawiać poszczególne słowa.

Bardzo ważnym elementem jest również profilaktyka wtórna, która ma na celu naukę unikania zagrożeń skutkujących nawrotem udaru. Trudnym etapem okazuje się rehabilitacja środowiskowa, a więc powrót do normalnego życia wśród ludzi, czasami również powrót do życia zawodowego.

Długość rehabilitacji po udarze zależy od stanu pacjenta, ale i od jego konsekwencji czy sumiennego wykonywania zalecanych ćwiczeń. Na efekty trzeba niestety trochę poczekać, a to może powodować zniechęcenie. Jednak to jedyna droga do odzyskania sprawności.